“Omdat Marijn in de 37ste week vruchtwater verloor, werd de bevalling ingeleid. Toen het niet opschoot, besloot de gynaecoloog de vliezen te breken. Elke vezel in mijn lijf schreeuwde: doe het niet. Geen idee waar dat overweldigende gevoel vandaan kwam, maar ik wist gewoon zeker: dit gaat mis. Toch hield ik mijn mond. Ik wilde mijn vrouw niet belasten met mijn twijfel. Een stortvloed aan vruchtwater stroomde over het bed, echt waanzinnig veel. Daarna probeerde de gynaecoloog de hartslag van de baby te vinden, maar die klonk héél zwak. De blik tussen de twee verpleegkundigen zal ik nooit vergeten: pure paniek....